Η Φυλακτή, πατρίδα του αγωνιστή επί τουρκοκρατίας Αποστολάρα (πρωτοπαλίκαρου του Καραϊσκάκη), βρίσκεται “σκαρφαλωμένη” στο βόρειο πρανές του “Μεγάλου ποταμιού” καί απολαμβάνει τη θέα καθώς βλέπει σε ένα υπέροχο δάσος ελάτης, καί τις επιβλητικές κορυφές των Αγράφων “Βουτσικάκι” και “Μουτσιάρα” αλλά και προς τη λίμνη από ορισμένα σημεία. Βρίσκετε σέ υψόμετρο 1200μ. και είναι ένα όμορφο παραδοσιακό χωριό. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η πλατεία του, η οποία αποτελείται από ένα ξέφωτο, ο “Παλιόπυργος” και τα μαγαζιά τα οποία είναι συγκεντρωμένα κάτω από τα πλατάνια που είναι φυτεμένα σε δύο συνεχή πλατώματα.

Από το χωριό περπατώντας στο δάσος μπορούμε να κάνουμε μερικές εκδρομές ως τον Αϊ Γιάννη, όπου η θέα προς τη λίμνη είναι καταπληκτική, η ακόμα ως τη βρύση Κασσάνδρας με το παγωμένο της νερό αλλά και ως την κορυφή του προφήτη Ηλία. Επιπλέον μπορούμε να κατέβουμε στο ποτάμι αλλά και στο νερόμυλο και ν’ ανηφορήσουμε στην απέναντι πλαγιά μέσα στα έλατα. Για μεγαλύτερες εκδρομές με τα πόδια μπορούμε να ανηφορήσουμε ως το ύψωμα Γκαβέλ (αυχένας στο Βουτσικάκι) ή και να περάσουμε από την πίσω μεριά προς τα χωριά της Ανατολικής Αργιθέας.

Η Μονή της Αγ. Τριάδος (17ου αι.), με το σωζόμενο τρίκογχο ναό με νάρθηκα στη Δ πλευρά και εξωτερική στοά, ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1852 και αξιόλογες τοιχογραφίες του 17ου αι. στο ιερό, αποτελεί το στολίδι του χωριού. Άλλες αξιόλογες εκκλησίες του χωριού που μπορεί να επισκεφθεί κανείς είναι του Αγ. Γεωργίου στο κέντρο του χωριού που χρονολογείται στη βυζαντινή εποχή, του Αγ. Ιωάννη που χτίστηκε το 1969-70 με την ιστορικής αξίας εικόνα του.

Η ιστορία του χωριού τοποθετείται πριν τους βυζαντινούς χρόνους. Παλιότερα βρισκόταν στη θέση «Άγ. Απόστολοι» και λεγόταν Μεγάλη Πουλιάνα. Εξαιτίας αρρώστιας όμως οι κάτοικοι μετοίκησαν στη σημερινή θέση όπου βρίσκονταν τα μοναστήρια Αγ. Τριάδας και Άγ. Γεώργιου. Ονόμασαν το χωριό Σερμενίκον λόγω της αρρώστιας (σερμή) και μετά το 1928 πήρε τη σημερινή του ονομασία Φυλακτή, επειδή το χωριό φυλάχτηκε πλέον από την αρρώστια.

Στο δρόμο από Πεζούλα προς Φυλακτή, περνάμε πάνω από παλιό πετρόχτιστο γεφύρι ενώ στο χωριό θα συναντήσουμε τις πετρόχτιστες βρύσες Παπαδέικη, Λίμπο, Κασάνδρας, και Ξηρόβρυση και στο δάσος τη βρύση Εννιά Νερά. Το χειμώνα κατοικούν στην Φυλακτή μόλις 50 άτομα και στα Καλύβια 30 άτομα ο αριθμός κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ανέρχεται σε 800, με την έλευση των επισκεπτών και παραθεριστών. Οι ασχολίες των κατοίκων, όπως και στην πλειοψηφία των χωριών της περιοχής, είναι η γεωργία (οπωροκηπευτικά, πατάτες, φασόλια, καλαμπόκι, καρύδια) και η κτηνοτροφία (πρόβατα).

Εντυπωσιακό το δάσος ελάτης 8.000 στρεμμάτων, απέναντι από το χωριό. Από τις γύρω κορυφές (Βουτσικάκι 2.154 μ. υψ., Πετράλωνα 1.300 μ., Τσουκαρέλα 1.600μ. και Καφκύ 1.800 μ.) η θέα προς το θεσσαλικό κάμπο και προς την Ήπειρο είναι μοναδική. Η χλωρίδα αποτελείται από έλατα, δρυς και κέδρους, ενώ διαβιώνουν εκεί λαγοί, λύκοι, ζαρκάδια και πέρδικες. Από το όρος Βουτσικάκι πηγάζει ο Μέγδοβας, και χύνεται στη Λίμνη Πλαστήρα.

Τη 2η μέρα του Πάσχα μαζεύονται όλοι στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου, τραγουδούν και χορεύουν με τοπική παραδοσιακή μουσική. Το πανηγύρι στις 20 Ιουλίου, στη γιορτή του Προφήτη Ηλία, διεξάγεται στο ομώνυμο ξωκλήσι, όπου μετά τη δοξολογία, ακολουθεί γλέντι. Επίσης κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο στην πλατεία του χωριού διοργανώνεται τριήμερο πολιτιστικών εκδηλώσεων από τον «Σύνδεσμο Φυλακτιωτών Καρδίτσας».

Καλύβια Φυλακτής

Οι κάτοικοι της κοινότητας της Φυλακτής πριν από τη δημιουργία της λίμνης δούλευαν στα χωράφια της Νεβρόπολης και διατηρούσαν εδώ τα καλύβια τους, που ήταν μονόχωρες πρόχειρες κατασκευές, από καλάμια και λάσπη όπου αποθήκευαν τα αγροτικά προϊόντα και τα εργαλεία τους. Ο συνοικισμός, των Καλυβίων Φυλακτής, σκαρφαλώνει στο βουνό κι ένα ανηφορικό ασφαλτοστρωμένο δρομάκι τον συνδέει με την Τ. Κ. Φυλακτής και τον Αϊ Γιάννη.